۳ نشانه که می‌گوید رابطه شما از روی تنهایی است نه عشق
تاریخ انتشار: ۱ اردیبهشت ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۵۸۳۱۰۰
تفاوت زیادی بین تلاش برای یافتن یک رابطه عاشقانه و به وجود آوردن یک رابطه از روی اجبار وجود دارد. گاهی در عجله برای یافتن کسی، این تمایز را از دست می‌دهیم. این موضوع ممکن است باعث شود که در نهایت با کسی در رابطه عاطفی قرار بگیریم که به‌طور واضح برای ما فرد مناسبی نیست.
ترفندی که وجود دارد این است که بتوانید تفاوت را در لحظه تشخیص دهید، نه سال‌ها بعد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
در اینجا سه سوال وجود دارد که باید از خود بپرسید تا به شما کمک کند رابطه‌ای مبتنی بر عشق واقعی را در مقابل رابطه مبتنی بر فشار برای یافتن کسی یا ترس از تنهایی تشخیص دهید.
۱. آیا احساس می‌کنید که می‌توانید خود واقعی تان باشید؟یکی از واضح‌ترین نشانه‌های یک رابطه مبتنی بر ترس این است که آنطور که هستید رفتار نکنید. ترس از دست دادن شریک زندگی تان، شما را به رفتار‌های خوشایند در رابطه سوق می‌دهد، مانند تغییر جنبه‌های شخصیتی یا قربانی کردن ارزش‌های خود به منظور اجتناب از قضاوت شریک زندگی تان.
از آنجایی که شما همیشه نگران از دست دادن شریک زندگی خود هستید، هر کاری که انجام می‌دهید به جای اینکه از زمانی که با هم می‌گذرانید لذت ببرید، تبدیل به عملی برای حفظ چیز‌هایی می‌شود که بین یکدیگر دارید.
هنگامی که دائما سعی می‌کنید خود را با انتظارات دیگران از خود وفق دهید، خواسته‌ها و نیاز‌های خود را نادیده می‌گیرید، که می‌تواند منجر به احساس نارضایتی و از دست دادن هویت شود.
یک رابطه سالم با تلاش هر دو طرف برای حفظ فردیت خود و در عین حال حمایت از یکدیگر در رابطه مشخص می‌شود. تحقیقات نشان می‌دهد که حفظ تعادل سالم بین نزدیکی و خودمختاری در روابط عاشقانه برای هماهنگی رابطه مهم است. هنگامی که یک یا چند مورد از موارد زیر رخ می‌دهد، روابط با احتمال بیشتری تیره می‌شوند:
یکی از طرفین تلاش می‌کند تا بر نگرش‌های دیگری تأثیر بگذارد و بر آن نظارت کند
یکی از طرفین درمانده عمل می‌کند و در مقابله با موقعیت‌های چالش برانگیز مشکل دارد
یک شریک به مرز‌های شخصی دیگری حمله می‌کند
بله، شما قرار است خوشبختی را در جمع کسانی که واقعا دوستشان دارید بیابید. با این حال، برای برخی، این شادی به تلاشی برای اجتناب از ترس فلج کننده از تنهایی تبدیل می‌شود.
اگر در غیاب شریک زندگی خود احساس پوچی می‌کنید، تا جایی که فکر می‌کنید بدون او نمی‌توانید خوشحال باشید، ممکن است نشان دهنده ترس شما از از دست دادن آن شخص باشد تا دوست داشتن او.
در حالی که ولعِ داشتن زمان با کیفیت با شریک زندگی خود برای رشد رابطه مفید است، انتظار اینکه شریک زندگی شما تمام وقت آزاد خود را با شما بگذراند ممکن است به این معنی باشد که رابطه شما ناشی از ترس از دست دادن شریک زندگی شماست.
نکته دیگری که باید از خود بپرسید این است که آیا ترجیح می‌دهید با شریک زندگی خود به تنهایی معاشرت کنید یا در جمع دیگران. اگر متوجه شدید که به اشتراک گذاشتن شریک زندگی تان در محیط‌های اجتماعی برایتان دشوار است، ممکن است نشان دهنده این باشد که برای توجه و شادی، بیش از حد به شریک زندگی خود متکی هستید.
۳. آیا به راحتی حسادت می‌کنید؟حسادت نشانه دیگری است که نشان می‌دهد رابطه شما با ترس از دست دادن و کمبود‌های خودتان کنترل می‌شود.
طبق تحقیقات، حسادت گاه به گاه در روابط امری طبیعی است و می‌تواند به عنوان یک نیروی مثبت در نظر گرفته شود، زیرا به زوج‌ها یادآوری می‌کند که یکدیگر را بدیهی فرض نکنند. حسادت احساسات را تشدید می‌کند و لحظات صمیمی را پرشورتر می‌کند.
از سوی دیگر، حسادت شدید یا غیرمنطقی ریشه در ترس ما از رها شدن دارد. تحقیقات نشان داده است که سطوح پایین‌تر اعتماد به طرف مقابل ممکن است باعث شود افراد دلبسته مضطرب حسادت کنند، وسایل همسرشان را زیر نظر بگیرند و از نظر روانی آزاردهنده شوند.
ناامنی ها، به معنای کلی‌تر، می‌تواند باعث شود که ما در مورد از دست دادن شریک زندگی خود دچار پارانوئید شویم و می‌توانند مسمومیت‌هایی ایجاد کنند که ممکن است باعث شکاف در رابطه شود.
نتیجهدستپاچگی باعث هدررفت می‌شود، به خصوص در روابط. هنگامی که احساس می‌کنید به شدت به یک شریک نیاز دارید، ممکن است در تصمیم گیری زودهنگام عجله کنید.
انتظار کشیدن برای پیدا کردن زمان مناسب برای وارد شدن به یک رابطه، اگرچه چالش برانگیز است، اما می‌تواند ما را به سمت یک شراکت بر اساس عشق واقعی و علایق مشترک سوق دهد، نه تنهایی یا ترس از مجرد بودن.
منبع: روزیاتو
منبع: فرارو
کلیدواژه: طرز تهیه تنهایی و عشق شریک زندگی تان شریک زندگی خود یک رابطه
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت fararu.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فرارو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۵۸۳۱۰۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
هشت نکته درباره سخنان دوم بانکی‌پور: حواس‌تان به سفره مردم خودمان باشد
عصرایران در مطلبی به بررسی اظهارات اخیر بانکی پور پرداخت و نوشت: امیر حسین بانکی‌پور فرد، نماینده اصفهان در مجلس شورای اسلامی است؛ او چندی پیش، حرف زشت و ناروایی را درباره یکی از ملت‌های مسلمان و همسایه ایران زد که انتقاداتی را برانگیخت و امید می‌رفت یا اصلاح کند و با دستکم، تکرارش نکند و غائله ختم به خیر شود چرا که بعضی موضوعات را نباید بیش از حد، هم زد و تهوع آفرید!
او با انتقاد از آتاترک، بنیانگذار جمهوری ترکیه، گفته بود: او ضربه بزرگی به ترکیه زد به طوری که الان در ترکیه به طور متوسط هر مردی با ۱۵ زن شریک جنسی است، این عددی که گفتم متوسط است و ممکن است مردی ۵۰ شریک جنسی و دیگری ۵ شریک جنسی داشته باشد. این رهاورد کشف حجاب آتاترک است که ما الان داریم می‌بینیم و خیلی نگرانی به بار آورده است!
بانکی‌پور بعد از انتقادات گفت که برای حرف‌هایش سند دارد و به آمار منتشره توسط یک وبسایت آمریکایی استناد کرد و در گفت و گو با خبرگزاری خبرآنلاین، سخنانی گفت که جا دارد بدان بپردازیم:
۱ - کسانی که در جایگاه‌های رسمی هستند، باید این نکته بسیار ساده و پیش پا افتاده را بفهمند که سخن آنها وزن، معنا و بازتاب متفاوتی دارد با حرف‌های یک شهروند معمولی!
آقای بانکی‌پور هم باید مانند خیلی‌های دیگر، متوجه این معنا باشد و برای کشور هزینه‌سازی نکند.
۲ - احتمالاً سواد انگلیسی بانکی‌پور به حدی کفایت نکرده که آمار سایت آمریکایی را درست متوجه شود. سایت آمریکایی که او بدان استناد کرده، نوشته است که هر مرد ترک در طول زندگی اش، با ۱۴.۵ نفر رابطه جنسی دارد. در حالی که بانکی پور، این چنین فهمیده که نوشته‌اند هر مردی همزمان با ۱۵ نفر «شریک جنسی» است.
البته هر گونه رابطه خارج از خانواده، ولو آن که یک نفر و یک مورد هم باشد، قبیح است ولی در مورد حاضر، سایت یک چیزی می‌گوید و بانکی‌پور چیز دیگری فهمیده و گفته است!
۳ - این معما هنوز در سپهر سیاسی ایران حل نشده است که چگونه می‌توانند آمارهای غربی‌ها را در جاهایی که به زیان ایران است؛ نادرست و غرض ورزانه بدانند ولی اگر آمار آنها به کارشان بیاید، همان منابع را به قول بانکی‌پور در مصاحبه اخیرش، «معتبر» بدانند؟!
۴ - هر کسی می‌تواند درباره چهره‌های سیاسی و تاریخی، نظری داشته باشد و اعلام کند ولی یک سیاستمدار عاقل و با کفایت، هرگز درباره بنیانگذار کشور همسایه این گونه موهن و منفی سخن نمی‌گوید. آتاترک، شخصیت مهم تاریخ ترکیه است که اغلب شهروندان این کشور برایش احترام قائل هستند و بی‌احترامی یک سیاستمدار ایرانی به رهبر فقید ترک‌ها می‌تواند زمینه ساز واکنش متقابل شود و این، به سود دو ملتی نیست که با احترام و حسن همجواری، در کنار هم زندگی می‌کنند.
بانکی‌پور نمی‌داند که حرمت‌ها باید حفظ شوند و پرده دری نشود؟!
مشکل همان بند اول این نوشتار است که بعضی‌ها بعد از رسیدن به کرسی‌های وکالت و ریاست و وزارت، هنور متوجه نیستند که جایگاه‌شان فرق کرده و باید حتی در واژه گزینی هم دقت و احتیاط به خرج دهند.
۵ - حرف‌های بانکی پور، نه تنها توهین و تهمت به مردان ترکیه‌ای است که توهینی بزرگ‌تر به ده‌ها میلیون زن مسلمان این کشور است. اگر این ادعا درست باشد که هر مرد ترکیه‌ای ۱۵ شریک جنسی دارد، معنای دیگرش نیز این است که زنان ترکیه‌ای هم به طور متوسط ۱۵ شریک جنسی دارند چرا که نسبت ترکیب جمعیتی زنان و مردان در ترکیه تقریباً یکسان است.
این در حالی است که چنین وضعیت مبتذل، وقاحت بار و شرم آوری فقط در ذهن بانکی‌پور برقرار است و نه در ترکیه و نه در هیچ جای دیگر دنیا مصداق ندارد.
بد نیست بانکی‌پور و همفکرانش بدانند که طبق آخرین برآوردها، تقریباً نیمی از زنان ترکیه دارای حجاب شرعی هستند و این را در کنار آمار ایران بگذارید که آمار زنان ایرانی که حجاب شرعی دارند، زیر ۵۰ درصد است.
واقعاً چگونه یک نماینده مجلس، یک مرد، یک مسلمان و فراتر از همه، یک انسان می‌تواند ده‌ها میلیون مرد و زن پاکدامن را این گونه قذف کند و بعد با خاطر آسوده سر بر بالین بگذارد؟!
۶ - بانکی‌پور برای اثبات مدعای خود دست به دامن فیلم‌های ترکیه‌ای شده و گفته است: «شما فضای فیلم‌های ترکیه‌ای را هم نگاه کنید می‌بینید که این موضوع دارد با فرهنگ این کشور عجین می‌شود.» و سپس در جواب خبرنگار که آیا شما فیلم‌های ترکیه‌ای را می‌بینید گفته است: نه، من نمی‌بینم.
دو نکته درباره فیلم‌ها و سریال‌های ترکیه‌ای که بد نیست بدان اشاره کنیم این است که اولاً فیلم‌ها و سریال‌های ترکیه، فقط همان‌هایی نیستند که ایرانی‌ها پیگیرش هستند. فیلم‌ها و سریال‌های متعددی در ترکیه تولید می‌شود که اساساً فضایی که بانکی‌پور بدان اشاره دارد، در آنها وجود ندارد و منزه هستند.
ثانیاً فیلم و سریال در ترکیه، یک صنعت پولساز است که الزاماً جامعه ترکیه را بازتاب نمی‌دهد، درست مانند فیلمفارسی‌های قدیمی که حال و هوایی مجزا از زندگی واقعی ایرانی‌ها داشتند. همین الان نیز همان اندازه که فیلم‌ها و سریال‌های ایرانی که در آن زن و شوهرها کنار هم حجاب کامل دارند، بازتاب زندگی واقعی خانواده‌های ایرانی است، فیلم‌ها و سریال‌های ترکیه‌ای نیز نشان دهنده واقعیت‌های زندگی ترک هاست!
۷ - بانکی‌پور در جواب منتقدان گفته است: بهتر است بجای تشکیک با ذهن بیدار و جستجوگر، به دنبال حقیقت نتایج کشف حجاب، که برهنگی و سپس فروپاشی خانواده‌ها را در بر دارد باشیم.
بانکی پور، با هزینه‌ای به نام توهین به زنان و مردان یک ملت، در نهایت خواسته ثابت کند که سیاست‌های آتاترک کار را به فروپاشی خانواده در ترکیه کشانده است و به آمار یک سایت آمریکایی هم استناد کرده و آن را معتبر دانسته است. غافل از این که در همان سایت، آمار طلاق و فروپاشی خانواده در ایران، بیشتر از ترکیه اعلام شده است.
مشکل اصلی این است که عده‌ای می‌خواهند حجاب را مترادف عفاف قلمداد کنند و این در حالی است که این دو، الزاماً لازم و ملزوم یکدیگر نیستند، یعنی هر زن محجبه ای، الزاماً عفیف نیست و هر زنی بی‌حجابی، بی‌عفت نیست. طلاق نیز، مقوله‌ای است غیر مرتبط با حجاب و هم زنان باحجاب و هم زنان بی‌حجاب درگیر این موضوع هستند.
اگر قرار بود بی‌حجابی در جامعه‌ای منجر به افزایش طلاق شود، کشورهایی مانند بزریل که نوع پوشش زنان‌شان را همه می‌شناسند، باید در صدر جدول طلاق‌های جهان بودند و حال آن طبق آمار همین سایت، ایران در رده ۱۳ طلاق جهان است و برزیل در رتبه ۸۵ (ترکیه هم نوزدهم است).
این که حجاب را به عنوان یک فریضه دینی و حتی بخشی از فرهنگ ایرانی ترویج کنند، امری شایسته است ولی فروکاستن مساله به آن و ندیدن عوامل بنیادین فرهنگی و معیشتی و حتی سیاسی در موضوع طلاق، بخشی از ساده انگاری مخربی است که به هزار تاسف در بسیار از امور و شؤون کشور شاهدش هستیم.
۸ - به بانکی‌پور و بانکی پورها که در دولت و مجلس و نهادهای تاثیرگذار بر سرنوشت ملت ایران هستند، توصیه می‌کنیم به جای سرشماری شرکای جنسی این و آن، به شمارش تعداد فزاینده فقرا در ایران خودمان بپردازند.
به جای سرک کشیدن به تختخواب دیگران، حواس‌تان به سفره مردم خودمان باشد و توان و زمان‌شان را به اصلاح وضعیت نابسامان داخلی به ویژه در حوزه اقتصاد اختصاص دهند که رسول خدا (ص) فرمودند: کاد الفقر ان یکون کفرا (فقر انسان را در آستانه کفر قرار می‌دهد).
می‌دانید یعنی چه؟ یعنی اقتصاد فشلی که درست کرده اند، مردم را فقیر می‌کند و آنها را به کفر هم می‌کشاند و آقایان، در کشاکش کفر و ایمان که امری بنیادین است، درگیر پوشش زنان شده‌اند که امری نمادین است: خانه از پای بست ویران است، خواجه در بند نقش ایوان است.
امیدواری ژینولا به کامبک پاری سن ژرمن مقابل دورتموند: آنها از نظر جسمانی، تکنیکی و تاکتیکی آماده هستند